Μια φορά κι έναν καιρό γεννήθηκε ένα αγοράκι .
Η ζωή του ξεκίνησε δύσκολα γιατί ο μπαμπάς του είχε την κακή συνήθεια να τρώει τα παιδιά του. Η μαμά του λοιπόν για να το σώσει αποφάσισε να το πάει σ΄ ένα βουνό και να το κρύψει σε ένα σπήλαιο για να μη γίνει μεζές του συζύγου της.
Με τέτοιες συνθήκες όμως, πού να βρει νταντά; Κι έτσι, με τη βοήθεια μιας νύμφης (κυκλοφορούσαν τότε) το παρέδωσε στις διατροφικές φροντίδες μιας καλής και πολύ ιδιαίτερης κατσίκας που είχε μπόλικο γάλα και ενίοτε και μέλι. Το βρέφος, ως βρέφος, πού και πού έκλαιγε και τότε κάτι γίγαντες χτυπούσαν πόδια, χέρια κι ό, τι άλλο έβρισκαν, για να κάνουν θόρυβο και να καλύψουν το κλάμα ώστε να μην προδοθεί ο μικρούλης.
Με τα λίγα και με τα πολλά ο μικρός μεγάλωσε και με το τόσο γάλα και μέλι έγινε δυνατός, οπότε μια μέρα, παίζοντας με τη κατσίκα, της έσπασε ένα κέρατο. Στενοχωρήθηκε η κατσίκα που της χάλασε την εμφάνιση και γι΄αυτό τότε ο μικρός της έκανε ένα δώρο. Το σπασμένο της κέρατο μπορούσε να γεμίζει με ό,τι ήθελε αυτός που το είχε.!! Βέβαια αυτό ήταν πιο πολύ δώρο για το κέρατο και λιγότερο για την ίδια την κατσίκα αλλά τέλος πάντων, δικό της ήταν είτε γερό είτε σπασμένο.
Όταν πια ο μικρός μεγάλωσε αρκετά, αποφάσισε κάποια μέρα να τακτοποιήσει τον μπαμπά του όπως του άξιζε και να του πάρει την εξουσία, διότι είχε παραπάρει αέρα και με κάτι τιτάνιους φίλους του κυβερνούσε όλο τον κόσμο. Για να τα βάλει με όλους αυτούς ο μικρός χρειαζόταν μια ασπίδα. Και πάλι η κατσίκα εκείνη έπαιξε το ρόλο της, γιατί μια και είχε εγκαταλείψει τον μάταιο αυτό κόσμο, το δέρμα της επένδυσε την ασπίδα του μικρού και την έκανε άτρωτη. Έτσι ο μικρός νίκησε, εκδικήθηκε τον πατέρα του και τελικά ούτε λίγο ούτε πολύ έγινε πατέρας θεών και ανθρώπων, με κατοικία εξαιρετικής θέας στον Όλυμπο, με σύζυγο, ένα σωρό ερωμένες και την ικανότητα αφ΄ενός να μεταμορφώνεται και αφ΄έτέρου να κατακεραυνώνει όποιον τον τσάτιζε!
Και έζησε καλά κι εμείς καλύτερα, έχοντας αποκτήσει μια από τις ωραιότερες μυθολογίες όλου του κόσμου!!
Από τον όμορφο αυτό μύθο, που αφορά τον Δία, τον Κρόνο, τη Ρέα και τους Τιτάνες, έχουμε κληρονομήσει λέξεις και έννοιες που στολίζουν τον καθημερινό μας λόγο.
Αναλυτικά :
– Η κατσίκα λεγόταν Αμάλθεια, λέξη που προκύπτει από το στερητικό –α και τη λέξη «μάλθος» που σημαίνει στέρηση, έλλειψη (από κει και το «μαλθακός»).Δηλαδή σε ελεύθερη απόδοση Αμάλθεια σημαίνει «αφθονία»
– Το μαγικό της κέρατο που γέμιζε με όλα τα καλά του κόσμου ήταν «το κέρας της Αμαλθείας»! Γνωστή η χρήση της έκφρασης σήμερα
– Επειδή η αρχαία λέξη για την κατσίκα είναι «αίξ» ( της αιγός- την αίγα), το δέρμα της είναι «η αιγίς» ( της αιγίδος, την αιγίδα). Και επειδή η συγκεκριμένη προσέφερε προστασία, από τότε η έκφραση «υπό την αιγίδα» σημαίνει «υπό την προστασία»!
– Από την καλυμμένη με την αιγίδα ασπίδα του Δία, η οποία όταν σειόταν προκαλούσε θύελλες και βροχές, αυτές ονομάστηκαν «κατ-αιγίδες».
Κατά μία εκδοχή…
– Η ιστορία διαδραματίζεται στον όρος Ίδη της Κρήτης, το σπήλαιο ήταν το Ιδαίον Άντρον και οι φασαριόζοι γίγαντες ήταν οι Κουρήτες. Σε κάποιες εκδοχές του μύθου η νύμφη λεγόταν Μέλισσα.
Ονόματα που όλα παραπέμπουν και σε άλλους μύθους.