Blog

Η επικοινωνία και η ανταλλαγή υπήρξαν από πάντα και απόδειξη αλλά και τρόπος προαγωγής του πολιτισμικού επιπέδου και η γλώσσα, σαν κομμάτι πολιτισμού, δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Παραμονή Χριστουγέννων! Η νύχτα του θαύματος. Ο ουρανός γέρνει κι ακουμπάει στη γη το Δώρο του. Όλη η πλάση ανατριχιάζει μυστικά, ο Θεός παίρνει σάρκα και οστά και μια γυναίκα γίνεται Θεοτόκος.

Οι τρόποι που ο κάθε λαός επέλεξε για να αποτυπώσει τη σύνδεσή του με τη φύση, την ελπίδα για επιβίωση και τη λατρεία των ιερών του είναι αυτό που ουσιαστικά δημιούργησε την βάση της πολιτισμικής του πορείας και του εθιμικού του πλούτου.

Η σημασία είναι πάντα στη λεπτομέρεια, σ΄ αυτά τα μικροπράματα,  η ορθότητα των οποίων κρύβει επιμέλεια, προσοχή και γνώση. Η προχειρότητα στην αντιμετώπιση της διατύπωσής τους αμαυρώνει συχνά την εντύπωση που αφήνει ο λόγος μας. Ας δούμε μερικά.

Σαν ευγενικά πλάσματα, αναφερόμαστε στους συνανθρώπους μας με το «κύριος» ή «κυρία». Ακόμη κι αυτό όμως έχει τον τρόπο του, για να αποφύγουμε να φαινόμαστε ευγενικοί μεν, αδαείς δε!

Είναι εκφράσεις που τις χρησιμοποιούμε  και τις ξαναχρησιμοποιούμε  επειδή μας αρέσουν,  εξυπηρετούν το λόγο μας και  ενισχύουν την έννοια των λεγομένων μας.

Το μισητό «πόθεν έσχες» το ξέρουμε (δυστυχώς ή ευτυχώς…). Και την «άνωθεν εντολή» την έχουμε μάλλον συναντήσει (όσοι εργαζόμαστε κυρίως).

Είναι άνοιξη, το σύμπαν βλασταίνει και μυριάδες λουλούδια πολύχρωμα κι ευωδιαστά ομορφαίνουν τον κόσμο μας, γλυκαίνουν την καρδιά μας και χαμογελούν στη ματιά μας. Τι γίνεται όμως με εκείνα τα λουλούδια που χαμογελούν στ αυτιά μας;

Συνεχίζουμε λοιπόν την γλωσσολογική περιπλάνησή μας σε νυφικά, στέφανα και άλλα χαρούμενα. Ο γάμος χρειάζεται απαραιτήτως ένα κουμπάρο.

Έτσι λέει ο σοφός λαός και ποιος να τον αμφισβητήσει. Μεγάλη υπόθεση ο γάμος, ποικιλοτρόπως.   Ζήτημα επιβίωσης για τις γυναίκες άλλων εποχών, ζήτημα κοινωνικής ευθύνης για όλους και ζήτημα οικονομικό για τα συμπεθεριά.