Η απαγωγή ήταν κάτι που ανέκαθεν συντάραζε τις κοινωνίες. Γινόταν για λόγους κερδοσκοπικούς , δηλαδή για είσπραξη λύτρων, και τότε είχε θύματα άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας όπως και πολλά παιδιά. Γινόταν και για λόγους ερωτικούς, με πολλές φορές εκούσιο το θύμα και με ιστορικώς απόλυτη έλλειψη μαρτυρίας για άντρα θύμα τέτοιας απαγωγής, αλλά και ποτέ δεν ξέρεις….. Πράξη ηθικώς και ποινικώς κολάσιμη και στις δύο εκδοχές της, στην πρώτη περίπτωση τελείωνε με είσπραξη των λύτρων και απελευθέρωση του θύματος ή με σύλληψη και φυλάκιση των ενόχων. Στην δεύτερη, τελείωνε με τιμωρία των ενόχων ομοίως (συν κάτι… κουρέματα στο θύμα και άλλα …..εμπνευσμένα), ή με αγκαλιές, χτυπήματα στην πλάτη και πολλά «άντε να ζήσετε!».
Με το πέρασμα των χρόνων και την εξέλιξη της οργανωμένης συλλογιστικής γενικότερα , αναπτύχθηκε κι ένα άλλο είδος απαγωγής. Η απαγωγή αυτή αφορά μόνο ζητήματα μαθηματικών και επιχειρηματολογίας, είναι τρόπος απόδειξης συλλογισμού και τρόπος ανάπτυξης επιχειρήματος ειδικά προς δύσπιστο συνομιλητή, λειτουργεί δε ως εξής : για να αποδείξουμε ότι μια υπόθεσή μας ισχύει, υποθέτουμε ότι ισχύει η αντίθετή της. Με αλυσιδωτούς συνειρμούς ελέγχουμε τι αυτή συνεπάγεται και τελικά αποδεικνύουμε ότι αυτή δεν στέκει. Συνεπώς αφού δεν ισχύει η δεύτερη άρα θα ισχύει η πρώτη, δηλαδή αυτή που αρχικά υποστηρίζαμε. Πρόκειται για την περίφημη «εις άτοπον απαγωγή» που είναι τρόπος απόδειξης με την απαγωγή του ζητήματος σε άτοπον (συμπέρασμα).
Θύμα αυτής της απαγωγής ενίοτε είναι ο ίδιος ο εαυτός της, καθώς συχνά κακοποιείται λεκτικά όταν ακούγεται εκείνο το «δια της εις ατόπου απαγωγής……».
Αυτοί που το λένε, ενδεχομένως δεν έχουν δει ποτέ το πώς γράφεται η φράση και ίσως θεωρούν ότι πρόκειται για «την….. ισάτοπον απαγωγή!!» (κατά το ισότοπον, ισάριθμον κλπ….).
Λίγη προσοχή λοιπόν για να αποφεύγουμε να δημιουργούμε με τον λόγο μας φραστικές εις….. άτοπον απαγωγές
ΣΗΜ. Η αλήθεια είναι ότι γενικώς δεν πολυγράφουμε πια. Στα σχολεία, ό, τι κάποτε αντιγράφονταν από τον πίνακα τώρα δίνεται σε φωτοτυπίες, ο αριθμός των εκθέσεων ιδεών (που κάποτε γραφόταν σε δεκαπενθήμερη βάση όλη τη σχολική χρονιά για κάθε τάξη) ελαχιστοποιήθηκε, οι δάσκαλοι χρησιμοποιούν προβολή διαφανειών και τα διαγωνίσματα συνήθως γίνονται με τις απαντήσεις δοσμένες σε πολλαπλή επιλογή. Στην ενήλικη ζωή πάλι, πολλά πράγματα που γραφόταν με το χέρι είναι πλέον έντυπα προς συμπλήρωσιν κι όσο για την προσωπική αλληλογραφία του γράμματος ή έστω του ….ραβασακίου, τώρα γίνεται με sms που είναι στο έλεος του Τ9 ή γίνεται με μέιλ και είναι θέμα ορθογραφικού λεξικού του υπολογιστή. Έτσι πολλά πράγματα ούτε να τα γράψουμε χρειάζεται ούτε γραμμένα τα βλέπουμε και αυτό δημιουργεί προβληματάκια. Το διάβασμα κάποιου βιβλίου πού και πού, ίσως προσφέρει περισσότερα από όσα νομίζουμε…