Είναι εκφράσεις που τις χρησιμοποιούμε  και τις ξαναχρησιμοποιούμε  επειδή μας αρέσουν,  εξυπηρετούν το λόγο μας και  ενισχύουν την έννοια των λεγομένων μας. Ομως ενίοτε δεν ξέρουμε από που κρατάει η σκούφια τους.
Ας δούμε  λοιπόν τι μπορούμε να κάνουμε γι΄αυτό, τουλάχιστον για κάποιες!
Άνω ποταμών :  το λέμε συχνά αναφερόμενοι σε κάτι που είναι έξω από τα όρια  ανοχής μας ως προς τη λογική του.
Π.χ. Κι άλλη φορά  την είδα  με παράξενα  ρούχα αλλά αυτά που φορούσε τώρα ήταν άνω ποταμών.
Η φράση υποκρύπτει ένα  αγανακτισμένο «ως εδώ και μη παρέκει» και σε τέτοιες περιπτώσεις ταιριάζει η χρήση της.
Προέρχεται από το Α΄ Στάσιμο της Μήδειας του Ευριπίδη και ολοκληρωμένη είναι «άνω ποταμών ιερών χωρούσι παγαί και δίκα και πάντα πάλιν στρέφεται», που σημαίνει  «των ιερών ποταμών οι ροές ρέουν προς τα όρη και η δικαιοσύνη και τα πάντα ανατρέπονται»
(προσέξτε το δωρικό παγαί και δίκα αντί του πηγαί και δίκη)
Αβρόχοις ποσί : σημαίνει  «με πόδια που δεν βράχηκαν» και το χρησιμοποιούμε όταν μιλάμε για κάτι που έχει επιτευχθεί  με το λιγότερο  δυνατό κόστος ή κόπο ή ζημία, γενικά.
Π.χ. Και τελικά με αυτές τις νέες ρυθμίσεις, ο Γιώργος κατάφερε να τακτοποιήσει οικονομικές εκκρεμότητες αβρόχοις ποσί..
Η έκφραση κρύβει ένα ανακουφισμένο «φτηνά τη γλυτώσαμε» και τότε μόνο είναι ορθή η χρήση της.
Εντοπίζεται σε κείμενα που αναφέρονται στην προσπάθεια του Κροίσου να διασχίσει τον άγριο Άλυ ποταμό όταν εκστράτευσε κατά των Μήδων, πράγμα που κατάφερε τελικά   με την εμπνευσμένη βοήθεια του σοφού  Θαλή του Μιλήσιου, φυσικά  χωρίς να βραχεί κανείς!
Αναφέρεται και σε κείμενα σχετικά με το θαύμα που έζησαν οι Εβραίοι στη Ερυθρά Θάλασσα, την οποία κι εκείνοι διέσχισαν θαυματουργικά χωρίς να βραχεί κανείς !Και θα επανέλθουμε με περισσότερα!