Οι τρόποι που ο κάθε λαός επέλεξε για να αποτυπώσει τη σύνδεσή του με τη φύση, την ελπίδα για επιβίωση και τη λατρεία των ιερών του είναι αυτό που ουσιαστικά δημιούργησε την βάση της πολιτισμικής του πορείας και του εθιμικού του πλούτου. Και είναι ένα ενδιαφέρον ταξείδι η γνωριμία μας με όλα αυτά τα των άλλων λαών, τα «ξενικά», που κρύβουν μέσα τους έναν πυρήνα τόσο παρόμοιο με όλα όσα έθρεψαν τη ρίζα τη δική μας…. Αξίζει λοιπόν να γνωρίζουμε λίγα πράγματα για εκείνα τα «αλλοδαπά» έθιμα που τα τελευταία χρόνια άγγιξαν την πραγματικότητά μας, ακόμη κι αν αυτό έχει γίνει για λόγους όχι ακριβώς πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Η γνωριμία μας βέβαια αυτή, δεν συνεπάγεται και την υιοθέτηση του κάθε κώδικα άλλων πολιτισμών, ειδικά όταν η ελληνική παράδοση έχει τόσα ακόμη κρυμμένα και αναξιοποίητα μυστικά, που μπορούν να προσφέρουν ομορφιές στην καθημερινότητά μας του 21ου αιώνα. Εν πάσει περιπτώσει ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποια από όλα αυτά τα καινούρια πράγματα που έφτασαν πρόσφατα στην πόρτα μας για να ξέρουμε τουλάχιστον επακριβώς περί τίνος πρόκειται Halloween : να μια γιορτή φθινοπωρινή, που την γνωρίσαμε μέσα από την εμπορική προσπάθεια που αφορά τα σχετικά πάρτυ, τις μεταμφιέσεις και την βασίλισσα κίτρινη κολοκύθα ως φαναράκι! Στην πλήρη της μορφή, η εθιμική αυτή περίσταση περιλαμβάνει μεταμφιέσεις που σχετίζονται όμως αποκλειστικά με τον κόσμο του μυστικισμού και του υπερφυσικού, των πνευμάτων, των φαντασμάτων και της μαγείας. Παιδάκια, ανάλογα ντυμένα, περνούν από τα σπίτια (όπως εδώ γίνεται στα κάλαντα) και οι νοικοκυραίοι τα κερνούν. Βασικό στοιχείο στη συνολική εικόνα της γιορτής είναι η κολοκύθα φτιαγμένη φαναράκι, σκαλισμένη έτσι ώστε πάλι να θυμίζει κάτι νεκρικό ή υπερφυσικό. Η γιορτή έχει τη ρίζα της στον κελτικό εορτασμό που σηματοδοτούσε την αλλαγή γεωργικής περιόδου και την αρχή του χειμώνα εμπλέκοντας και τον «κάτω κόσμο».Κάπως έτσι δεν είναι και στον ελληνικό μύθο Δήμητρας (θεά της γεωργίας ) και Περσεφόνης ;…Το Χάλοουγουίν γιορτάζεται στις 31 Οκτωβρίου το βράδυ και το όνομά του προέρχεται από την παραμονή της γιορτής των Αγίων Πάντων (All-hallow-evening από την All Hallows Day – All Saints Day). Στο τραπέζι δεσπόζει η γλυκιά τάρτα κολοκύθας και τα καραμελωμένα μηλαράκια . Οι Ιρλανδοί φτιάχνουν κι ένα ζυμαρένιο γλυκό με διάφορα ξηρά φρούτα κι ένα νόμισμα μέσα, που αναδεικνύει τον τυχερό. Thanksgiving: είναι η περίφημη «μέρα των Ευχαριστιών», γιορτή αποκλειστικά βορειοαμερικανική, που συγκεντρώνει τις οικογένειες γύρω από ένα πανηγυρικό γιορτινό τραπέζι, με γεμιστή γαλοπούλα και ποικιλοτρόπως μαγειρεμένα καλαμπόκι, πατάτες και κολοκύθα. Αυτό που αποδίδεται αυτή τη μέρα είναι ευχαριστίες στο Θεό για όλα τα αγαθά που προσφέρει. Αυτό που μνημονεύεται είναι η απέραντη ευγνωμοσύνη των πρώτων ευρωπαίων αποίκων της Νέας Γης, που μετά το δύσκολο ταξίδι στον απέραντο ωκεανό με το πλοίο Μεϊφλαουερ, πάτησαν επιτέλους την καινούρια άγνωστη στεριά για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Τότε δεν ήξεραν ότι ιδρύουν ταυτόχρονα κι ένα νέο έθνος που έμελλε να διαμορφώσει τη μοίρα όλης της γης.
Τα γιορτινά φαγητά του Θένξγκίβιν βασίζονται ακριβώς στα πρώτα εδώδιμα προϊόντα που οι άποικοι βρήκαν στην νέα πατρίδα, η δε γιορτή έχει τη ρίζα της σε γιορτές σοδειάς της ευρωπαϊκής εθιμολογίας αλλά και σε ανάλογες γιορτές των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής .Στον Καναδά το Θένξγκίβιν γίνεται τη δεύτερη Δευτέρα κάθε Οκτώβρη και στις ΗΠΑ την τέταρτη Πέμπτη κάθε Νοέμβρη.
