Χορεύουμε για τη Ζωή

Για μια ακόμη χρονιά ο Χορευτικός Όμιλος Θεσσαλονίκης πιστός στο ραντεβού της φιλανθρωπικής αυτής εκδήλωσης που έγινε θεσμός.

Εκεί ψηλά στον αυχένα της Ελληνικής ορεινής ραχοκοκκαλιάς, στέκει η Κόνιτσα.

Μέσα στην ποικιλία της Κοζανίτικης μουσικοχορευτικής παράδοσης, το Βόϊο ξεδιπλώνει τη δική του πολυχρωμία και προσφέρει ένα μπουκέτο χορών που μοσχοβολούν καθαρό αέρα, βρεγμένη πέτρα και ένδοξο παρελθόν.

Είναι  κάμπος, στο χώμα του βαθειά κοιμούνται  Μακεδόνες βασιλιάδες. Στον ουρανό του φτερούγιζαν  από πάντα μόνο Ελλήνων όνειρα και στον αέρα του χορεύει  ως τώρα ολοζώντανα αποτυπωμένος  ο πανάρχαιος ήχος απ΄το ζουρνά και το νταούλι.

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια λίμνη που θέλησε να συναντήσει τη θάλασσα.

Είναι όμορφη. Έτσι καθισμένη στα ψηλά, αρχοντοπούλα τη θεωρούσαν από παλιά. Τη λένε Νάουσα,  με το όνομά της  να  δείχνει  ότι ή  πλέει στα νερά (νέουσα) ή είναι από βασιλική γενιά.(Νέα Αυγούστα).Το πατριωτικό φρόνημα εκεί είναι ψηλό, ψηλό ως τον ουρανό της υπέρτατης θυσίας στην Αράπιτσα…

Έφτασε μια στιγμή θυμού ,μια στιγμή θυμού της φύσης. Κι ο κόσμος πάγωσε.