Εδώ και τρεις μήνες ο Νίκος Κατσιρντάκης παραδίδει μαθήματα κρητικών χορών στους χορευτές του τμήματος παραστάσεων του Ομίλου με τη μορφή μικρών σεμιναρίων. Ο Νίκος είναι χοροδιδάσκαλος κρητικών χορών στη Θεσσαλονίκη, το γεγονός όμως ότι έχει κρητική καταγωγή έδωσε μια διαφορετική διάσταση στον τρόπο που μας παρουσίασε τους κρητικούς χορούς. Από την πρώτη κιόλας συνάντησή μας, μας έδωσε να καταλάβουμε ότι οι κρητικοί χοροί δεν είναι απλή εκμάθηση βημάτων. Αντίθετα, εκφράζουν αυτό που πολλοί ισχυρίζονται, δηλαδή την αντρειοσύνη και την παλικαριά των Κρητικών.

Μας τόνισε πως η υπερηφάνεια που χαρακτηρίζει τους Κρητικούς φαίνεται και από τον τρόπο στησίματος του κορμιού κατά τη διάρκεια του χορού και πως αυτό ισχύει και για τις γυναίκες, οι οποίες πρέπει να χορεύουν με στητό το σώμα και τα χέρια να φτάνουν στο ύψος των ώμων.  Έδωσε επίσης ιδιαίτερη σημασία στην παρουσίαση των γεωγραφικών διαμερισμάτων της Κρήτης, καθώς παρόλο που οι κρητικοί χοροί χορεύονται σε ολόκληρο το νησί, υπάρχει μια άγραφη παράδοση που τους κατατάσσει στις ακόλουθες περιοχές: την περιοχή της Ανατολικής Κρήτης (νομός Λασιθίου), την περιοχή της Κεντρικής Κρήτης (νομός Ηρακλείου ) και τέλος την περιοχή της Δυτικής Κρήτης (νομοί Ρεθύμνου και Χανίων). Για αυτό το λόγο και συναντάμε χορούς με την ίδια ονομασία αλλά με διαφορετικό βηματισμό ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρισκόμαστε.

Η παρουσίαση των χορών συνοδεύτηκε και από λεπτομέρειες οι οποίες μας βοήθησαν να κατανοήσουμε καλύτερα όχι μόνο τα βήματα των χορών αλλά και τη σημασία τους. Το ρόδο, για παράδειγμα, είναι καθαρά γυναικείος χορός. Ο συρτός χορεύεται σε όλη τη Κρήτη με διαφορετικές παραλλαγές και φιγούρες οι οποίες όμως καταλήγουν όλες στο ίδιο σημείο του χορού. Ο απανωμερίτης και ο ξενομπασάρης χορεύονται στην περιοχή της Ιεράπετρας, ενώ ο μαλεβιζιώτης και το πεντοζάλι αναδεικνύουν την ένταση και το πάθος των αντρών καθώς οι φιγούρες είναι ιδιαίτερα έντονες. Η σούστα χορεύεται σε ζευγάρια και παρουσιάζει το ερωτικό παιχνίδι ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα. Ο ζερβόδεξος έχει σκωπτικό χαρακτήρα γιατί  χορευόταν κυρίως τις Απόκριες και χαρακτηριστικό του είναι η αλλαγή φοράς του κύκλου από τους χορευτές. Το σύνθημα για την αλλαγή αυτή δίνεται από το λυράρη ο οποίος βγάζει ένα περίεργο ήχο με τη λύρα του. Τέλος, ο αγκαλιαστός χαρακτηρίζεται για τον τρόπο πιασίματος των χορευτών (πιάνονται σταυρωτά), και ανταπαντούν με μαντινάδες στον τραγουδιστή.

Μην μου μιλάτε αφήστε με

όχι για να ξεχάσω

μα να μπορέσω με τον νου

ότι αγαπώ να φτάσω