Η Θεσσαλία, μια πεδιάδα απέραντη και γύρω γύρω πανύψηλα βουνά, είναι ένας τόπος γεμάτος θρύλους και ιστορία. Θεοί, Τιτάνες, Γίγαντες και ήρωες κατοίκησαν, πολέμησαν και είχαν αισθηματικές περιπέτειες εκεί. Ανατολικά βρέχεται από το Αιγαίο πέλαγος και κρατά στην αγκαλιά της μερικές μαγευτικές παραλίες.

Την παράδοση αυτής της περιοχής της Ελλάδος, της Ανατολικής Θεσσαλίας, ψηλάφισαν όσοι βρέθηκαν στο σεμινάριο που οργάνωσε ο Χορευτικός Όμιλος Θεσσαλονίκης την Τετάρτη 5/12/2012 στο θεατράκι Χηλής στην Καλαμαριά με χοροδιδάσκαλο τον Σωτήρη Καραβασίλη και βοηθούς μια ομάδα 20 ατόμων που ήρθαν μαζί του για να μας γνωρίσουν και να μεταδώσουν τα αυθεντικά γνωρίσματα του τόπου τους.

Η πιο αποτελεσματική μέθοδος διδασκαλίας είναι και στην περίπτωση του χορού η βιωματική. Έτσι είχαμε την ευκαιρία από κοντά να δούμε τέσσερις διαφορετικές φορεσιές, ανδρική και γυναικεία, των χωριών Χάλκη και Πύργος, της Ανατολικής Θεσσαλίας οι οποίες έχουν αρκετές επιρροές από την Μακεδονία και άλλες περιοχές της Ελλάδας. Υπάρχουν βέβαια και ξεχωριστά χαρακτηριστικά σε άλλες όπως οι βράκες και οι μπουραζάνες για τους άντρες. Σε βίντεο παρακολουθήσαμε αυθεντικές παλιές φορεσιές, ενώ η χρήση της τεχνολογίας μας βοήθησε να βρεθούμε αποσπασματικά σε πανηγύρι στα Φάρσαλα. Στην συνέχεια δίνοντας τα χέρια σε χορό «αντιγράψαμε» το ύφος και την διάθεση των χορευτών. Χορέψαμε πασχαλιάτικους, χαρούμενους χορούς, χασάπικο, μπεράτι, χορούς στα τρία, με χέρια σταυρωτά, στους ώμους, χέρια να διπλώνουν και να ξεδιπλώνουν…

Ο κ. Καραβασίλης εξήγησε κάποιες μικρές διαφορές που υπάρχουν από περιοχή σε περιοχή της Ανατολικής Θεσσαλίας και μίλησε για τραγούδια γνωστά, το «Άννα μου Αννούλα» αναφέρεται, όπως στα περισσότερα παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μας, σε πραγματικό πρόσωπο το οποίο ένας μουσικός της περιοχής, ο παππούς ο Μαλλιάρας από τον Πυργετό (Βάϊος Μαλλιάρας) ερωτεύτηκε παράφορα. Ο ίδιος πιστεύεται ότι έγραψε το 1933 την «Ιτιά», ενώ την ίδια χρονιά ηχογράφησε πρώτος το αρβανιτοβλάχικο, και το 1950  το «πω πω Μαρία, σ’ αγαπώ» όταν σύμφωνα με την παράδοση γυρνώντας από ένα πανηγύρια στα Φάρσαλα κάποιος του είπε πως ενώ έχει φτιάξει πολλά τραγούδια δεν έγραψε κάποιο για την γυναίκα του. Λέγεται λοιπόν πως σκάρωσε το τραγούδι σε ένα τσιγαρόχαρτο και ότι ο τρόπος με τον οποίο αυτό ερμηνεύεται σήμερα διαφέρει από το πρωτότυπο.

Αυτό το σεμινάριο ήταν διαφορετικό από τα άλλα γιατί το έμψυχο υλικό του – οι υπέροχοι άνθρωποι που συνόδευσαν τον χοροδιδάσκαλο, χόρεψαν και τραγούδησαν, αλλά και οι μουσικοί του που ήρθαν για να μεταφέρουν με την τεχνική τους το ηχόχρωμα του τόπου τους- μετέδωσε την αυθεντικότητα της παράδοσης άμεσα και απλά. Στο μεγαλύτερο μέρος δύο κλαρίνα, ένα ακορντεόν, ένα λαούτο, ένα ντέφι και μια ζεστή φωνή συνόδευαν την πρόβα μας. Και είναι πολύ ωραίο να χορεύεις Καραγκούνα χέρι – χέρι με κυρίες που, λάμποντας ολόκληρες από χαρά, μεταδίδουν πιστά τα βιώματά τους.

Ανταλλάξαμε αναμνηστικά, φωτογραφίες και αληθινή συμπάθεια, υπόσχεση για επίσκεψη στον τόπο τους και αποδοχή της πρόσκλησής του χοροδιδασκάλου να ανακαλύψουμε πανηγύρια και μέρη της Ανατολικής Θεσσαλίας από κοντά.