Το αρχαιολογικό πάρκο του Δίου επισκέφθηκαν ενήλικες από διάφορα τμήματα του Χορευτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης την Κυριακή 5 Νοεμβρίου. Η πρωτοβουλία και η οργάνωση της εκδρομής ήταν της διπλωματούχου ξεναγού και επαγγελματία Ρούλας Σιμιντηρίδου και μέλους του Χ.Ο.Θ. Ενός ακόμη δείγματος εθελοντισμού, που έχει σαν αρχή ο σύλλογός μας. Η κατ’ αρχήν «ανομοιογένεια» της ομάδας ξεπεράστηκε χάριν της προσηνούς διάθεσης της, της εμπειρίας της και της άρτιας κατάρτισης της. Βασικοί λόγοι που κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων στη διάρκεια της εκδρομής.
Το Δίον είναι ένας οικισμός στους πρόποδες του Ολύμπου παγκοσμίως γνωστός. Ο λόγος είναι οι ανακαλύψεις της αρχαιολογικής σκαπάνης, η οποία έφερε στο φως μια από τις σπουδαιότερες Μακεδονικές πόλεις και ένα θρησκευτικό κέντρο της αρχαιότητας.
Η πόλη ήταν αφιερωμένη στο Δία πατέρα των θεών και ανθρώπων, όπου κάθε χρόνο γίνονταν θρησκευτικές τελετές προς τιμήν του. Η πρώτη γραπτή αναφορά στο Δίον είναι από τον Θουκυδίδη, ο οποίος το αναφέρει ως την πρώτη πόλη, από την οποία πέρασε ο στρατηγός της Σπάρτης Βρασίδας το 424 π.Χ., επίσης ως πόλη του Δία την αναφέρουν ο Στράβωνας και ο Λίβιος. Για τους αρχαίους βασιλιάδες της Μακεδονίας, το Δίον αποτελούσε τη θερινή τους κατοικία και τον ιερό χώρο λατρείας.
Οι αρχαιολογικές έρευνες και ανασκαφές στην περιοχή ξεκίνησαν δειλά από την εποχή της απελευθέρωσης της Μακεδονίας και συγκεκριμένα τον Μάιο του 1928, από τον τότε Πρύτανη του νεοϊδρυθέντος Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γ. Σωτηριάδη. Δυστυχώς από το 1931 κι έπειτα οι ανασκαφές διακόπηκαν για 30 περίπου χρόνια. Από το 1973 ξεκινά και πάλι μια νέα περίοδος, με επικεφαλής τον καθηγητή Δ. Παντερμαλή.
Οι ανασκαφές έφεραν στο φως μια πόλη που διέθετε σύστημα κάθετα τεμνόμενων δρόμων, οι οποίοι πλακοστρώθηκαν στα αυτοκρατορικά χρόνια. Στο νότιο τμήμα της πόλης βρίσκονταν τα δημόσια λουτρά, οι Μεγάλες Θέρμες, που χρονολογούνται από το 200 μ.Χ. Δίπλα ήταν το Ωδείο και στον ανατολικό τομέα η εντυπωσιακή Έπαυλη του Διονύσου, με τα ψηφιδωτά. Στο κέντρο της πόλης ήταν η επισκοπική βασιλική του 4ου αιώνα μ.Χ. και έξω από τα τείχη η κοιμητηριακή βασιλική του 5ου αιώνα.
Στο Δίον υπάρχουν και σώζονται διάφορα ιερά, με σημαντικότερα αυτά της θεάς Δήμητρας (το αρχαιότερο μακεδονικό ιερό) και της Ίσιδας, το ελληνιστικό θέατρο (χτίστηκε από τον Φίλιππο Ε΄) και μέρος του σταδίου όπου διεξάγονταν οι γυμνικοί αγώνες Ολύμπια. Σώζεται μόνο το θέατρο των ελληνιστικών χρόνων. Υπήρχε όμως και θέατρο στα κλασικά χρόνια.Η πόλη συνδέθηκε επίσης με τον Ορφέα, καθώς μία παράδοση αναφέρει, ότι ο τελευταίος σκοτώθηκε από γυναίκες του Δίου και στον τόπο εκείνο τοποθετήθηκε πέτρινη υδρία με τα οστά του.
Το Δίον αποτέλεσε πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο στη Μακεδονία, εφάμιλλο με αυτά των Δελφών και της Ολυμπίας. Ο Ευριπίδης, ο μεγάλος τραγωδός της αρχαιότητας, παρουσίασε στο θέατρο του Δίου τις «Βάκχες», τον «Αρχέλαο» και άλλα έργα. Ο Φίλιππος Β΄ οργάνωσε στην πόλη αγώνες, ευχαριστώντας τους θεούς για τη νίκη του στην Όλυνθο. Στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου το Δίον είχε σημαίνουσα θέση για τη Μακεδονία αλλά και για την Ελλάδα γενικότερα.
Αργότερα, οι Πιεριείς ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό, όπως φαίνεται από τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής, τα οποία χρονολογούνται από τον 4ο αιώνα και η πόλη έγινε έδρα επισκοπής. Τον 14ο αιώνα το Δίον ακολούθησε την τύχη της υπόλοιπης Μακεδονίας και καταλήφθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι το κατέστρεψαν εντελώς.
Στις αρχές του 19ου αιώνα τα ερείπια του Δίου είχαν χαθεί μέσα στην πυκνή βλάστηση και τα νερά. Ο Άγγλος συνταγματάρχης και περιηγητής Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ, το 1806, ήταν ο πρώτος που ταύτισε με βεβαιότητα τη θέση του αρχαίου Δίου και την έκανε γνωστή στην επιστήμη.
Σήμερα τα πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα αποτελούν όχι μόνο εθνική και τοπική κληρονομιά αλλά και κληρονομιά όλης της ανθρωπότητας. Τ΄ αυθεντικά εκτίθεται όλα στους χώρους του Αρχαιολογικού Μουσείο του Δίου, τους οποίους και επισκέφθηκε, μένοντας εντυπωσιασμένη η ομάδα.
Επόμενος προορισμός της ήταν το Λιτόχωρο, η παραδοσιακή ταβέρνα του παλιού νερόμυλου και το φαράγγι του Ενιπέα. Επιβλητική φύση, άγρια βράχια με θεϊκή μεγαλοπρέπεια, αντάμειψαν τους εκδρομείς με μοναδικές εικόνες. Με την έκδηλη προθυμία της «ξεναγού του συλλόγου μας» για επόμενο προορισμό, γράφτηκε ο επίλογος μιας τόσο γεμάτης ημέρας, μ’ ένα ζεστό καφέ πριν την επιστροφή, στα σοκάκια του Λιτοχώρου.