Η σημασία είναι πάντα στη λεπτομέρεια, σ΄ αυτά τα μικροπράματα,  η ορθότητα των οποίων κρύβει επιμέλεια, προσοχή και γνώση. Η προχειρότητα στην αντιμετώπιση της διατύπωσής τους αμαυρώνει συχνά την εντύπωση που αφήνει ο λόγος μας. Ας δούμε μερικά.
Ότι γίνεται πριν της 12 το μεσημέρι είναι προ μεσημβρίας (π.μ.) και ό,τι γίνεται μετά τις 12 το μεσημέρι είναι μετά μεσημβρίαν  (μ.μ.).
Με το ν το ένα, με το σίγμα το άλλο.
Ότι γίνεται στις 12, γίνεται στις 12 το μεσημέρι ή στις 12 τα μεσάνυχτα αντίστοιχα.
Για τις υπόλοιπες ώρες της μέρας, πριν ή μετά το μεσημέρι, πολύ σωστά  λέμε «στις 11», «στις 3», «στις 9» κ.ο.κ.
Εκτός από την πρώτη ώρα μετά τις 12, μέρα ή νύχτα, που η σωστή αναφορά σ΄ αυτήν είναι «στη 1» !
Επίσης, όταν χρησιμοποιούμε το 24ωρο σύστημα  αναφοράς ώρας και μιλάμε για ώρες μετά τις 12 το μεσημέρι, π.χ. 13.00, 21.00 κλπ, το «μ.μ.» στο γραπτό λόγο είναι περιττό.
Δεν υπάρχει ώρα 21.00 π.μ.!
Όταν όμως βρισκόμαστε στο 12ωρο σύστημα, τότε τα «π.μ». και «μ.μ.»  είναι απαραίτητα στο γραπτό λόγο, ενώ στον προφορικό καλό είναι μαζί με την ώρα να αναφέρουμε και το κομμάτι της μέρας, δηλαδή στις 7 το βραδάκι, στις 5 το πρωϊ, στις 3 το απόγευμα, στις 2 τα ξημερώματα ή το πρωϊ κοκ.
Όσο για την «καλημέρα» μας, αυτή ισχύει ως τις 12 το μεσημέρι. Μετά, την κάνουμε «καλησπέρα».
Εκτός από την Πρωτοχρονιά, που όλη μέρα λέμε «καλημέρα»!
Για το καλό!